Note: ik schreef dit stuk toen ik twee maanden alleen in Indonesië was om te reizen en werken. Op het moment van schrijven was ik net over de helft.

Ik heb geen zin meer om elke paar nachten te moeten verkassen van slaapplek. Ik heb geen zin meer om elke dag te bedenken waar ik zal gaan werken (waar hebben ze stopcontacten, airco, koffie en goed eten?). Ik heb geen zin meer om de drang naar elke dag nieuwe tentjes ontdekken te voelen. Ik heb geen zin meer in niet kunnen koken. Ik heb geen zin meer in alles met de scooter te doen.

Ik heb zin om in Amsterdam te zijn. Om mijn allerleukste vrienden te zien. Om te fietsen naar kantoor of aan mijn eigen keukentafel te werken. Ik heb zin in de vanzelfsprekendheid van het dagelijks leven. Ik heb zin in mijn eigen huis, bed en keuken.